Pożegnanie z Kaukazem

Wszyscy uczestnicy lipcowej wyprawy na Elbrus są już w domach. Niedługo przyjdzie czas na zdjęcia, wspomnienia, refleksje…
12 osób stanęło na szczycie, jedna zdecydowała się wrócić z wys. 5350 m – oto najkrótszy bilans tego wyjazdu. Poza tym dopisywały nam humory, okoliczności, pogoda, a w jednym pokoju hotelowym mieszkał sobie były (chociaż kto wie?;-) punkowy wokalista, student prawa i ksiądz – misjonarz. Czy na innej wyprawie niż nasza byłoby to możliwe?
Konsekwentnie realizowaliśmy plan, który miał nam pozwolić na zdobycie szczytu, mozolnie zdobywaliśmy wysokość, gdzieś tam znalazł się czas na barani szaszłyk i czekanie na spadające gwiazdy podczas noclegu na 3000 m. Była msza odprawiona przez Adama na wysokości 4100 m z pięknym widokiem na oba wierzchołki Elbrusu. Było trochę zabawy i świętowania.
I jak  zwykle – nadszedł czas powrotu. Jednym przychodzi to łatwiej, innym trudniej – na to nie mamy wpływu –  ale musimy przecież wracać do tego, co na chwilę tylko zostawiliśmy aby podjąć kolejne górskie wyzwanie.
Naprawdę fajnie jest patrzeć na czyjąś radość i satysfakcję i miła jest świadomość, że się komuś w realizacji zamierzeń choć trochę pomogło.
Dlatego jeszcze raz serdecznie gratulujemy wszystkim uczestnikom tej wyprawy i bardzo dziękujemy za to, że nam zaufali.
A poza tym? Cóż, poza tym, byliście naprawdę fajną grupą… Dzięki. bk